Piece kondensacyjne to najpopularniejsze sprzęty instalowane przez inwestorów do grzania nowych domów. Jest to opłacalny i wydajny sposób na odgrzewanie. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w gazach spalinowych. Ze spalenia materiałów opałowych kopalnych, składających się głównie ze związków węgla i wodoru, uzyskuje się CO2 i parę wodną. H2O jest też jednym ze składników każdego materiału opałowego i powietrza, jakie dochodzi do palnika kotła. W wyniku tego spaliny z pieców w w dużej mierze składają się z pary wodnej. Tradycyjne piece bez możliwości procesu kondensacji nie wykorzystują całej energii skumulowanej w spalanym w nich materiale opałowym. Cząstka, określana ?ciepło utajone?, ulatuje z parą wodną razem ze spalinami. By do przygotowania c.w.u w kotle było wykorzystane także ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skroplić, ponieważ w takim toku jest uwolniona energia. W okolicznościach, jakie występują w układzie odprowadzania spalin pieca kondensacyjnego (skład mieszaniny gazu, ciśnienie), w łatwy sposób ulega ona kondensacji, czyli przeobraża się ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczy aby gazy spalinowe schłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury punktu rosy, która dla gazu ziemnego wykorzystanego w najlepiej regulowanym palniku wynosi około 57°C. Utworzony kondensat, czyli skroplona para wodna, to odpad opisanego procesu. Jest usuwany przez odpływ kondensatu na zewnątrz kotła.